شهید حسینعلی تقیان

شهید حسینعلی تقیان فرزند اسماعیل در سال 1343 در ورزنه تولد یافت.از همان اوایل زندگی همین که توانست کار کند به کشاورزی پرداخت.با وجود علاقه زیادی که به تحصیل داشت به سبب مشکلات زندگی و کمبود امکانات به مدرسه نرفت اما بعدها در کلاسهای شبانه به تحصیل پرداخت.روزها کار می کرد و شبها با پشتکاری کم نظیر درس می خواند.تا کلاس سوم راهنمایی را به همین منوال ادامه داد.به گواهی دوستانش در اوایل شروع نهضت اسلامی با اینکه در سنین نوجوانی بود در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت میکرد...به محض شروع جنگ تحمیلی و حمله تجاوزگرانه استکبار جهانی به میهن اسلامی در زمره اولین افرادی بود که وارد بسیج گشت و همینکه توانایی در دست گرفتن اسلحه را در خود دید به میادین نبرد شتافت .حدود4 سال با تلاشی پیگیر در کلیه میادین نبرد شجاعانه و دلاورانه جنگید.در عملیات غرورآفرین والفجر8 از ناحیه پا مجروح شد.بلافاصله پس از بهبودی با اینکه آثار جراحت التیام کامل نیافته بود٬به جبهه اعزام شد.اکثر خدمت در جبهه اش را در واحد مهندسی رزمی  گذراند.از زبان هم سنگرانش نقل شده که او دلاوری قهرمان و پاکدلی شجاع بود و در میادین رزم این شجاعت را به نحو احسن بروز میداد. اخلاق پاک او٬گفتار مودبانه و رفتار صمیمانه اش با دوستان از درونی باصفا و منور حکایت می کرد. همیشه از بی تفاوتی برخی افراد گله مند بود و عقیده داشت باید تمام مردم یکصدا علیه استعمارگران و چپاولگران فریاد برآوردند و در برابر دسایس و حیله های آنها بامقاومت بایستند.عقیده داشت که کفر جهانی به این زودیها از سر ما دست بردار نیست و می گفت همه باید آماده باشند.از همان آغاز نوجوانی در اجرای  اعمال مذهبی علاقه خاصی داشت و دقت تمام می نمود.خیلی کم حرف میزد و همیشه در تفکر و تعمق بود.در تمام مدت جنگ یک لحظه ساکت ننشست و آرام نگرفت، به امور دنیوی به دیده تحقیر می نگریست و مکرر به زبان می آورد که تا جنگ هست در جبهه می مانم و تا جان در بدن دارم از انقلاب اسلامی حمایت می کنیم.

سرانجام در تاریخ 1365/7/12 در جبهه جنوب منطقه عملیاتی فاو به شهادت رسید.

از این شهید وصیتنامه ای بدست ما نرسیده است.او رفت و داغ فراغش بر دلها ماند چرا که قهرمانی مانند شهید تقیان برای آینده انقلاب بسیار مفید بود و باسکوت در عروجش به ما پیام داد که دست از یاری امام بر ندارید و تا حصول پیروزی نهایی با او همراه باشید.سکوت او عظمت فریادش را میرساند.فریادی که هرگوشی را یاری شنیدن آن نیست و همانطور که ندا دادن این فریادها شایستگی خواهد٬دریافت و شنیدن آن هم لیاقت لازم دارد.(راهش مستدام و پر رهرو باد)

"پیام شهید حسینعلی تقیان به امت شهید پرور و پیروان راه حسین(ع)"

درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و درود و سلام به تمام شهیدان راه حق وحقیقت که با خون خود انقلاب خویش را آبیاری کردند.درود و سلام به پدر و مادر شهیدانی که فرزندانشان را در راه حق نثار کردند و هیچ خمی به ابرو نیاوردند.پیام من به ملت ایران این است که دنباله رو امام باشند و حرفهایش را اطاعت کنند و جبهه ها را محکم نگاه دارند و از رفتن فرزندانشان به جبهه خودداری نکنند. پیام دیگرم به پدر و مادر شهدا این است که مبادا شما ناراحت باشید به خاطر اینکه فرزندانتان را از دست داده اید که این فرزندان از شما نبودند بلکه آنها از پیامبر و اسلام بودند و شما بودید که اسلام را یاری کردید و به پیام  هل من ناصر حسین لبیک گفتید." والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته"