شهدای شهرستان ورزنه

شهدای غریب ورزنه نشانی از بی نشانترین ها

شهدای شهرستان ورزنه

شهدای غریب ورزنه نشانی از بی نشانترین ها

شهدای شهرستان ورزنه

*** وبسایت شهدای شهرستان ورزنه ***

آماده ی به کارگیری نظرات شما خواهیم بود.
دلم براتون تنگ شده.نمیدونم چرا نمیشه در مورد شما قلم بزنم.ترسم از اینه که دیگه نگام نکنید.چرا چند روزه توفیق نوشتن در مورد شما رو پیدا نکردم.قربون مظلومیتتون برم.قربون دلای پاک و عمل مخلصتون برم که دنبال هیچی نبودید الا رضایت خدا.

که می گوید شما رفتید و ما ماندیم؟
ما میرویم و شما مانده اید!
شما هستید تا همیشه تا هنوز
ای شمعهای جاودان بتابید بر ما سیاه سیرتان روشن صورت
وگرنه
جهان باز می ایستد از چرخ و ما هم
چه شد که روزی خور مهربان پروردگار شدید؟
چه شد که بهشت برایتان سر فرود آورد؟
کمی از یقینتان وام میدهید آیا؟
به آدمیان "عصر معراج پولاد و آهن"
که میگوید موج جنگ شما را مست کرده
ماایم که مردیم به تاریکی گناه
موج آرزوها ما را کشت
میرانده شدیم به دوری از شما
آی آدمها! به کجا چنین شتابان
چطور شود که رویای شبانه مان را مردان بی ادعا پر کنند
ما که مدعیم و مفتخر به روزمرگی زندگی دروغ مان
زنجیر هوس بسته به پاهامان
طمع و فریب آکنده چشمهامان را
ذلت و دریوزگی میکشد دستهامان را
غرور و تکبر را فریاد میکند قلب هامان
اینجا ظلمات است
نه ماه و نه ستاره ! خالی است شبهامان
بی فروغ و منور به نور مصنوعی : روزهامان تابنده
آی شهیدان! به کجا چنین شتابان؟
آری! نزد منور الانور روزی بخورید
به حق شما را سزد نورانیت تا همیشه تا ابد تا هنوز...

مطالب پربحث‌تر
آخرین نظرات
نویسندگان

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شهید سید حسن فاطمی» ثبت شده است

شهید سید حسن فاطمی فرزند سید حسین در سال 1349 در خانواده ای مستضعف و مذهبی چشم به جهان گشود. هنوز بیش از هفت ماه از سن او نگذشته بود که مرحوم پدرش را از دست داد و از همان آغاز زندگی طعم تلخ یتیمی را چشید و در محیطی پر از رنج و درد دوران کودکی را سپری نمود. در سن چهار سالگی تنها امید و سرپرست خانواده یعنی مادر بزرگوارش را از دست داد و از این زمان به بعد تحت قیومت و سرپرستی مادربزرگ و برادرانش زندگی را با مشقت غیرقابل وصفی طی نمود٬هفت ساله بود که راهی دبستان شد و دوران تحصیلی ابتدایی را با موفقیت تمام پشت سر گذاشت٬با شروع تحصیل در مدرسه راهنمایی سید جمال الدین اسدآبادی ورزنه او علاوه بر درس به کار نیز می پرداخت و بدین ترتیب خرج تحصیل خود را با نیروی بازوی خود پیدا می کرد و با وجود سن کم کار را مایه شرف و افتخار می دانست...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۳ فروردين ۹۳ ، ۰۰:۰۰
حاجی