پوتین نو

خاطره ای که از زبان حاج آقا قرائتی بیان شد.                    

ما آخوند ها رو خیلی سخت میشه گریه انداخت . اما یکی از رزمندگان خاطره ای تعریف کرد که اشکمونو درآورد!

گفت :تو یکی از عملیات ها که شب انجام می شد قرار بود از جایی عبور کنیم که مین گذاری شده بود ... مجبور بودیم از اونجا رد بشیم چاره ای جز این نداشتیم . گفتیم کی داوطلب میشه راه رو باز کنه تا بتونیم عبور کنیم ؟...

شهیدانی که هنگام دفن لبخند زدند

شهدایی بودند که هنگام دفن٬ لبخندی بر این دنیای فانی زدند و به لشگر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پیوستند. ما نیز نتوانستیم به سادگی از کنار این موضوع گذر کنیم.هفده سال،بیست سال، پُر پُرش بیست وپنج سال، سن و سال جوان هایی بود که درس و مدرسه و دانشگاه را نیمه کاره رها می کردند و راهی جبهه ها می‎شدند. وصیت نامه هایشان را که می خوانی، گویا با چهل ساله هایی طرفی که دیگر چم و خم روزگار را یاد گرفته اند و بعد از یک راه طی شده به قول آوینی نشسته اند وصیت نامه نوشته اند.راه این شهدا همچنان ادامه یافت و مردم کشورهایی همچون بحرین٬سوریه و لبنان برای رسیدن به عزت و آزادگی جان برکف دست‎هایشان گرفتند و جنگیدند...

من مدافعم ،پدر آرام بخواب

عکس زیر فرزند شهید “علی شبیب محمود” یکی از برجسته‌ترین رهبران مدافع حرم حضرت زینب (س) از حزب‌الله لبنان است که شب اول تدفین پدر، خانواده‌اش به دنبال فرزند شهید بودند تا اینکه او را در حالت خواب در کنار مزار پدر یافتند.

دست پدر

از کمیته تفحص مفقودین با منزل شهید تماس گرفته شد.

خانمی گوشی را برداشت.

مثل همه موارد قبلی با اشتیاق گفتند که بعد از بیست وچندسال انتظار ، پیکر شهید پیدا شده و تا آخر هفته آن را تحویلشان می دهند.

برخلاف تمام موارد قبلی ، آن طرف خط ، خانم فقط یک جمله گفت :حالا نه.و پرسید می شود پیکر شهید را هفته آینده بیاورید ؟

آقا جا خورد اما به روی خودش نیاورد و قبول کرد.

چند روزگذشت و روز موعود رسید. به سر کوچه که رسیدند دیدند همه جا چراغانی شده است. وارد کوچه شدند.دیدند انگار توی خانه شهید مراسم جشنی برپاست.

در زدند، ولی کسی منتظر آنها نبود چون گویی هیچ کس نمی دانست قرار است چه اتفاقی بیافتد. مقدمه چینی کردند صدای ناله همه جا را گرفت مجلس جشن که حالا معلوم شد مجلس عروسی دختر شهید است به مجلس عزا تبدیل شد تنها کسی که منتظر آن تابوت بود همان عروس مجلس بود.

خودش خواسته بود که پدرش در مجلس عروسی اش حاضر شود به همین جهت به عمد آمدنش را به تأخیر انداخت. عروس گفت تابوت را به داخل اتاق بیاورید. او خواست که اتاق را خالی کنند و فقط مادر و داماد بمانند و همرزم پدرش.

همه که رفتند ، گفت در تابوت را باز کنید... باز کردند.

گفت: استخوان دست پدرم را به من نشان بده. نشان داد.

استخوان را در دست گرفت و روی سرش گذاشت و رو به داماد با حالت ضجه گفت: ببین!ببین این مرد که می بینی پدر من است. نگاه نکن که الان دراز کش است، روزی یلی بوده برای خودش . ببین ببین این دستِ پدرمن است که روی سرم هست. نکند روزی با خودت بگویی که همسرم پدر ندارد....

 

شهدای شهر

با سلام و عرض ادب خدمت همه ی دوستان خوبم.به اطلاع میرسانم این وبسایت تحت عنوان وبسایت شهدای شهرستان ورزنه به زودی فعالیت خود را با مدیریت گروه وبلاگ اعتراض اغاز خواهد نمود.برای پیشبرد این وب به کمک همه ی شما همراهان همیشگی نیاز مبرم خواهیم داشت. نظرات شما بهترین کمک در راستای به ثمر رسیدن این وبسایت. یا حق